#71 THE ARCHITECT OF TRANSFORMATION REFORMS IN THE OTTOMAN EMPIRE: THE ERA OF SULTAN SELIM III (1789-1807)
tarihland-iniz & you have been historicized
OSMANLI DEVLETİ’NDE DÖNÜŞÜM REFORMLARININ MİMARI: SULTAN III. SELİM DÖNEMİ (1789-1807)
Introduction
Sultan Selim III (1761-1808) was one of the innovative and reformist sultans of the Ottoman Empire who reigned at the end of the 18th century and the beginning of the 19th century. Ascending to the throne in 1789 at the age of 28, Selim III initiated comprehensive reforms to address the political, military, and economic issues faced by the Ottoman state. Known for his leadership style and reformist approach, Selim was also noted for his interest in art and music. His era was a period when the modernization efforts of the Ottoman Empire accelerated but also faced various challenges due to internal and external dynamics.
Reforms of Selim III
Nizam-ı Cedid
Nizam-ı Cedid (New Order) was the most significant military reform movement undertaken by Selim III. This reform aimed at modernizing the Ottoman army by adopting European-style education and discipline. The newly formed army was equipped with modern weapons and new training grounds were established. The goal of Nizam-ı Cedid was to create a disciplined and effective military structure to replace the outdated and ineffective Janissary Corps. Alongside Nizam-ı Cedid, other military reforms were also implemented during Selim's reign. For example, educational institutions such as the Mühendishane-i Berrî-i Hümâyûn (Imperial School of Military Engineering) and the Mühendishane-i Bahri-i Hümâyûn (Imperial Naval Engineering School) were established, and new military technologies and training methods were adopted (Koç, 2023) (Shaw, 1971).
Administrative and Financial Reforms
Selim implemented various administrative and financial reforms to strengthen central authority and improve the state's financial structure. Centralizing the tax collection system was one of the fundamental aspects of these reforms. Limiting the powers of local governors and strengthening central authority aimed to enhance the financial strength of the Ottoman state. These reforms sought to increase administrative efficiency and reduce corruption. Additionally, Selim developed new financial policies to ensure budget discipline and effectively utilize financial resources. New taxes were introduced to increase state revenues, and measures were taken to prevent waste and reduce luxury consumption. Furthermore, incentives and regulations were introduced to promote trade and strengthen the economic power of the state (Özkaya, 1963).
Multiple Treasury System
During Selim III's reign, a multiple treasury system was adopted to strengthen the financial structure. This system aimed at managing state revenues more effectively and ensuring that revenues from various sources were collected in separate treasuries and spent accordingly. The main treasuries established under this system include:
İrad-ı Cedid Treasury: This treasury was specifically established to finance Selim III's reforms. Established in 1793, it served as the financial source for Nizam-ı Cedid reforms. Revenues allocated to the İrad-ı Cedid Treasury were spent on establishing the new army, purchasing modern weapons, and financing military training. This treasury played a crucial role in strengthening the state's financial structure and ensuring the sustainability of the reforms.
Tersane Treasury: Established in 1805, the Tersane Treasury was used to manage expenditures related to the modernization of the Ottoman navy. This treasury ensured that the financial needs for shipbuilding, maintenance, and repair were met. The Tersane Treasury helped enhance the efficiency of the Ottoman navy and ensured maritime security.
Zahire Treasury: Founded in 1795, the Zahire Treasury managed financial transactions related to the storage and distribution of basic necessities such as food and grain. This treasury played a critical role in ensuring the effective and transparent management of the Ottoman Empire's financial structure by addressing the needs of the population during times of scarcity and ensuring the steady supply of essential goods.
Foreign Policy Reforms
Selim III's foreign policy reforms aimed at strengthening the Ottoman Empire's relations with European states. Selim closely followed developments in Europe and sought to improve the Ottoman's diplomatic relations. During this period, the Ottoman Empire aimed to play a more active role internationally. Selim's foreign policy reforms included steps to increase the Ottoman's integration with the West and enhance its international competitiveness. Selim corresponded with French King Louis XVI, and these diplomatic relations helped the Ottoman better understand the political climate in Europe. Influenced by Europe's modernization and reform processes, similar steps were encouraged within the Ottoman Empire (Uzunçarşılı, 1938).
Establishment of Permanent Embassies
During Selim III's reign, embassies were established in various countries to strengthen the Ottoman Empire's diplomatic relations. The aim was to enhance relations with European states and ensure a more active international role for the Ottoman Empire. For instance, Ebubekir Ratib Efendi was sent as an ambassador to Vienna in 1791 to strengthen Ottoman-Austrian relations and closely monitor developments in Europe. Ratib Efendi's observations and reports from Vienna played a significant role in shaping Ottoman reforms (Uzunçarşılı, 1938). Additionally, Yusuf Agâh Efendi was sent to London in 1793 as the first permanent Ottoman ambassador. His mission was to develop commercial and diplomatic relations between England and the Ottoman Empire, marking an important step in the Ottoman's integration with the West.
Contributions to Music
Selim III stood out among Ottoman sultans for his interest and talent in music. He played the tanbur, the ney, and composed various pieces. During his reign, he patronized and encouraged many notable musicians, including İsmail Dede Efendi and Hacı Sâdullah Ağa. The modes (makam) and compositions he created significantly contributed to Turkish music (Feyzioğlu, 2016). Selim introduced several new modes to Turkish music, including acem-bûselik, arazbâr-bûselik, dilnevâz, evcârâ, gerdâniye-kürdî, hicâzeyn, hüseynî-kürdî, hüzzâm-ı cedîd, ısfahânek, muhayyer-sünbüle, nevâ-bûselik, nevâ-kürdî, pesendîde, rast-ı cedîd, sûz-i dilârâ, şevkefzâ, şevk-i dil, and şevkutarab (Koç, 2011). These modes introduced significant innovations to the melodic and rhythmic structure of Turkish music, reflecting Selim's musical genius and innovative approach. His contributions to music played an important role in the development of Ottoman music. Selim's education and love for music also contributed to the development of musical culture in the Ottoman court during his reign. For example, students and teachers in the Enderun school received more systematic and disciplined musical training under Selim's encouragement (Uzunçarşılı, 1938).
Challenges Faced
Internal Resistance and Rebellions
Selim III's reforms, particularly Nizam-ı Cedid, faced significant resistance as they threatened traditional structures and existing power balances. The Janissaries and other traditional factions vehemently opposed these reforms. Figures such as Tayyar Paşa and other local notables (ayan) rebelled against Nizam-ı Cedid, significantly hindering the implementation of the reforms (Özkaya, 1963). Internal resistance posed a major obstacle not only to military reforms but also to administrative and financial reforms. Opponents of the reforms fiercely resisted to preserve the status quo, slowing down or entirely halting the reform process in some cases.
External Pressures and Wars
Selim III's era was also marked by external pressures. Wars with Austria and Russia weakened the Ottoman military and made the implementation of reforms more challenging. Additionally, the power struggles of European states over the Ottoman Empire exacerbated internal turmoil (Shaw, 1971). These external pressures disrupted the Ottoman's reform efforts. Selim's modernization efforts failed to achieve the desired success due to the challenges posed by external political issues and wars. This period reflected the difficulties the Ottoman Empire faced in maintaining its internal and external balance.
Deposition and Death
Selim III's deposition resulted from widespread resistance to Nizam-ı Cedid reforms and internal political strife. This process marked a significant and tragic period in Ottoman history. In 1807, a major revolt led by a Janissary named Kabakçı Mustafa erupted in Istanbul. This revolt opposed the Nizam-ı Cedid reforms and Selim's reformist policies, demanding the disbandment of the Nizam-ı Cedid forces and the cessation of reforms. As the revolt grew, Selim III came under significant pressure. The rebels besieged the palace, demanding the sultan's deposition. During this period, certain factions within the state who opposed Selim's reforms also supported the rebels. Ultimately, on May 29, 1807, Selim III was deposed due to the increasing pressure and rebellion. Following Selim III's deposition, his cousin Mustafa IV ascended to the throne. Mustafa IV ended Selim's reforms and sought to appease the rebels. However, Mustafa IV's reign was also short-lived, and in 1808, he was deposed by Mahmud II. After his deposition, Selim III was imprisoned in the Topkapi Palace. In 1808, a group of reformists led by Alemdar Mustafa Pasha attempted a coup to reinstate Selim III. However, this attempt failed, and Selim III was killed when the rebels stormed the palace. His death is one of the significant tragic events in Ottoman history.
Conclusion
The era of Selim III was a period in which the modernization efforts of the Ottoman Empire gained momentum but also faced significant challenges. Selim's reforms aimed to make substantial changes in the military, administrative, and financial structure of the Ottoman Empire, and important steps were taken in this direction. However, internal and external resistance made it difficult to fully implement these reforms. Selim's contributions to music, on the other hand, played a significant role in the development of Turkish music. Studying this period is crucial for understanding the modernization process of the Ottoman Empire and the challenges encountered.
Selected Bibliography
· Danacı, A., & Danacı-Yıldız, A. (2008). III. Selim’in Katilleri. Osmanlı Araştırmaları, 31(31), 55-92.
· Koç, F. (2011). Sultan III. Selim Hân’ın Terkîb Ettiği Türk Mûsıkîsi Makamlarının İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 79-100. https://doi.org/10.1501/sbeder_0000000035
· Ortaylı, İ. (1980). STANFORD J. SHAW, Between Old and New, The Ottoman Empire under Sultan Selim III. Harvard Univ. Press. Cambridge Mass. 1971. (A IV - 1247). [Kitap Tanıtımı]. BELLETEN, 44(176), 768-769.
· Özkaya, Y. (1963). III. Selim Devrinde Nizam-I Cedidin Anadolu’da Karşılaştığı Zorluklar. Tarih Araştırmaları Dergisi, 1(1), 147-156. https://doi.org/10.1501/Tarar_0000000311
· Sezer Feyzioğlu, H. (2016). III. Selim Dönemi’nde Humbaracı Ocağı’nda yapılan düzenlemeler. Tarih Araştırmaları Dergisi, 35(60), 141-156. https://doi.org/10.1501/Tarar_0000000646
· Uzunçarşılı, İ. H. (1975). Sultan III. Selim ve Koca Yusuf Paşa. Belleten, 39(154), 233-256.
· Uzunçarşılı, İ. H. (1938). Selim III'ün Veliaht iken Fransa Kralı XVI. Louis ile Muhabereleri. Belleten, 2, 191-246.
· Cezar, Y. (2011). Osmanlı Devleti’nin Malî Kurumlarından Tersane-i Âmire Hazinesi ve Defterdarlığı’nın 1805 Tarihli Kuruluş Yasası ve Eki. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 41(1-4).
for more, you can visit our blog and subscribe to our free e-mail newsletter to be informed about new articles 👉🏻 tarihland-iniz.substack.com
Giriş
Sultan III. Selim (1761-1808), Osmanlı İmparatorluğu'nun 18. yüzyıl sonlarında ve 19. yüzyıl başlarında hüküm süren yenilikçi ve reformist padişahlarından biridir. 1789'da, 28 yaşında tahta çıkan III. Selim, Osmanlı Devleti'nin içinde bulunduğu siyasi, askeri ve ekonomik sorunları çözmek amacıyla kapsamlı reformlar başlatmıştır. Yönetim tarzı ve reformcu yaklaşımı ile dikkat çeken Selim, aynı zamanda sanat ve mûsıkîye olan ilgisiyle de tanınır. Onun dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme çabalarının hızlandığı, ancak iç ve dış dinamiklerin etkisiyle çeşitli zorluklarla karşılaşıldığı bir dönemdir.
III. Selim'in Reformları
Nizam-ı Cedid
Nizam-ı Cedid, III. Selim'in askeri alanda gerçekleştirdiği en önemli reform hareketidir. Bu reform, Osmanlı ordusunun modernizasyonunu hedefleyerek Avrupa tarzı eğitim ve disiplin anlayışını benimsemiştir. Yeni oluşturulan bu ordu, modern silahlarla donatılmış ve yeni talimgahlar kurulmuştur. Nizam-ı Cedid’in amacı, bozulmuş ve işlevsiz hale gelen Yeniçeri Ocağı'nın yerine geçebilecek disiplinli ve etkili bir askeri yapı oluşturmaktır.
Nizam-ı Cedid'in yanı sıra, Selim'in döneminde diğer askeri reformlar da gerçekleştirilmiştir. Örneğin, Mühendishane-i Berrî-i Hümâyûn (Kara Mühendishanesi) ve Mühendishane-i Bahri-i Hümâyûn (Deniz Mühendishanesi) gibi eğitim kurumları kurulmuş, yeni askeri teknolojiler ve eğitim yöntemleri benimsenmiştir.
İdari ve Mali Reformlar
Selim, merkezi otoriteyi güçlendirmek ve devletin mali yapısını iyileştirmek için çeşitli idari ve mali reformlar gerçekleştirmiştir. Vergi toplama sisteminin merkezi bir yapıya kavuşturulması, bu reformların temel unsurlarından biridir. Yerel yöneticilerin yetkilerinin sınırlandırılması ve merkezi otoritenin güçlendirilmesi, Osmanlı Devleti'nin mali gücünü artırmayı hedeflemiştir. Bu reformlar, imparatorluğun idari verimliliğini artırmayı ve yolsuzlukları azaltmayı amaçlamıştır.
Selim ayrıca, bütçe disiplinini sağlamak ve mali kaynakları etkin bir şekilde kullanmak amacıyla yeni mali politikalar geliştirmiştir. Devlet gelirlerini artırmak için yeni vergiler konmuş, israfın önlenmesi ve lüks tüketimin azaltılması hedeflenmiştir. Bunun yanında, ticaretin geliştirilmesi ve devletin ekonomik gücünün artırılması için çeşitli teşvikler ve düzenlemeler yapılmıştır.
Çoklu Hazine Sistemi
III. Selim döneminde mali yapının güçlendirilmesi amacıyla çoklu hazine sistemine geçilmiştir. Bu sistem, devlet gelirlerinin daha etkili bir şekilde yönetilmesini ve çeşitli kaynaklardan elde edilen gelirlerin ayrı hazinelerde toplanarak harcanmasını sağlamıştır. Çoklu hazine sistemi kapsamında kurulan ana hazineler şunlardır:
İrad-ı Cedid Hazinesi: III. Selim'in reformlarının finansmanı için özel olarak oluşturulmuş bir fondur. 1793 yılında kurulan bu hazine, Nizam-ı Cedid reformlarının mali kaynağı olarak kullanılmıştır. İrad-ı Cedid Hazinesi'ne aktarılan gelirler, yeni ordunun kurulması, modern silahların satın alınması ve askeri eğitimlerin finansmanı gibi amaçlar için harcanmıştır. Bu hazine, devletin mali yapısının güçlendirilmesi ve reformların sürdürülebilirliği açısından büyük önem taşımaktadır.
Tersane ve Zahire Hazineleri
Osmanlı mali sisteminde önemli yenilikler getiren III. Selim, Tersane ve Zahire Hazineleri'ni de kurmuştur. Tersane Hazinesi 1805 yılında kurulmuş ve Osmanlı donanmasının modernizasyonu ile ilgili harcamaların yönetilmesi amacıyla kullanılmıştır. Zahire Hazinesi ise 1795 yılında kurulmuş olup, gıda ve tahıl gibi temel ihtiyaçların depolanması ve dağıtımı ile ilgili finansal işlemleri yürütmüştür. Bu hazineler, Osmanlı İmparatorluğu'nun mali yapısının daha etkin ve şeffaf bir şekilde yönetilmesini sağlamıştır.
Dış Politika Reformları
III. Selim'in dış politikada yaptığı reformlar, Osmanlı İmparatorluğu'nun Avrupa devletleriyle ilişkilerini güçlendirmeye yöneliktir. Selim, Avrupa'daki gelişmeleri yakından takip etmiş ve Osmanlı'nın diplomatik ilişkilerini geliştirmeye çalışmıştır. Bu dönemde, Osmanlı Devleti'nin uluslararası alanda daha etkin bir rol oynaması hedeflenmiştir. Selim'in dış politika reformları, Osmanlı'nın Batı ile entegrasyonunu artırmaya ve uluslararası alanda rekabet edebilirliğini sağlamaya yönelik adımlar içermektedir.
Selim, Fransa Kralı XVI. Louis ile yazışmalarda bulunmuş ve bu diplomatik ilişkiler, Osmanlı'nın Avrupa'daki siyasi havayı daha yakından tanımasına yardımcı olmuştur. Avrupa'nın modernleşme ve reform süreçlerinden etkilenerek, Osmanlı Devleti'nde benzer adımlar atılmasını teşvik etmiştir.
Daimi Elçiliklerin Kurulması
III. Selim döneminde, Osmanlı İmparatorluğu'nun diplomatik ilişkilerini güçlendirmek amacıyla çeşitli ülkelere elçilikler kurulmuştur. Bu elçiliklerin kurulmasında, Osmanlı'nın Avrupa devletleriyle olan ilişkilerini geliştirmek ve uluslararası alanda daha etkin bir rol oynamak hedeflenmiştir.
Örneğin, Ebubekir Ratib Efendi, 1791 yılında Viyana'ya elçi olarak gönderilmiştir. Bu görevinde, Osmanlı-Avusturya ilişkilerini güçlendirmek ve Avrupa'daki gelişmeleri yakından takip etmek amacıyla çalışmıştır. Ratib Efendi'nin Viyana'daki gözlemleri ve raporları, Osmanlı reformlarının şekillendirilmesinde önemli bir rol oynamıştır (Uzunçarşılı, 1938).
Ayrıca, Yusuf Agâh Efendi, 1793 yılında Londra'ya gönderilen ilk Osmanlı daimî elçisidir. Yusuf Agâh Efendi, İngiltere ile Osmanlı İmparatorluğu arasındaki ticari ve diplomatik ilişkileri geliştirmek amacıyla çalışmıştır. Bu görev, Osmanlı'nın Batı ile entegrasyon sürecinde önemli bir adımdır.
Müzik Alanındaki Katkıları
III. Selim, Osmanlı padişahları arasında mûsıkîye olan ilgisi ve yeteneğiyle öne çıkan bir figürdür. Sultan Selim, tanbur çalmış, ney üflemiş ve çeşitli besteler yapmıştır. Döneminde birçok önemli mûsıkîşinası himaye etmiş ve teşvik etmiştir. Bunlar arasında İsmail Dede Efendi ve Hacı Sâdullah Ağa gibi isimler bulunmaktadır. Selim'in terkîb ettiği makamlar ve besteleri, Türk mûsıkîsine önemli katkılar sağlamıştır.
Sultan III. Selim, Türk mûsıkîsine çeşitli yeni makamlar kazandırmıştır. Bu makamlar arasında acem-bûselik, arazbâr-bûselik, dilnevâz, evcârâ, gerdâniye-kürdî, hicâzeyn, hüseynî-kürdî, hüzzâm-ı cedîd, ısfahânek, muhayyer-sünbüle, nevâ-bûselik, nevâ-kürdî, pesendîde, rast-ı cedîd, sûz-i dilârâ, şevkefzâ, şevk-i dil ve şevkutarab gibi makamlar bulunmaktadır (Koç, 2011). Bu makamlar, Türk mûsıkîsinin melodik ve ritmik yapısında önemli yenilikler getirmiştir. Her bir makam, Selim'in müzikal dehasını ve yenilikçi yaklaşımını yansıtmaktadır. Selim'in mûsıkîde yaptığı bu yenilikler, Osmanlı mûsıkîsinin gelişiminde önemli bir rol oynamıştır.
Selim'in müzik konusundaki eğitimi ve müzik sevgisi, onun döneminde Osmanlı sarayında müzik kültürünün gelişmesine de katkıda bulunmuştur. Örneğin, Enderun'da müzik eğitimi alan öğrenciler ve hocalar, Selim'in teşvikleriyle daha sistematik ve disiplinli bir eğitim sürecine dahil olmuşlardır (Uzunçarşılı, 1938).
Karşılaşılan Zorluklar
İç Direnişler ve İsyanlar
III. Selim'in reformları, özellikle Nizam-ı Cedid, geleneksel yapıları ve mevcut güç dengelerini tehdit ettiğinden, büyük bir direnişle karşılaştı. Yeniçeriler ve diğer eski düzen taraftarları, bu reformlara şiddetle karşı çıktılar. Tayyar Paşa ve diğer ayanlar, Nizam-ı Cedid'e karşı isyan etmişlerdir. Bu isyanlar, reformların uygulanmasını büyük ölçüde zorlaştırmıştır (Özkaya, 1963). İç direnişler, sadece askeri reformlara değil, aynı zamanda idari ve mali reformlara da büyük bir engel teşkil etmiştir. Reform karşıtları, mevcut statükoyu korumak için şiddetli bir şekilde direnmişlerdir. Bu direnişler, reform sürecini yavaşlatmış ve bazı durumlarda tamamen durdurmuştur.
Dış Baskılar ve Savaşlar
III. Selim'in dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun dış baskılarla da mücadele ettiği bir dönemdir. Avusturya ve Rusya ile yapılan savaşlar, Osmanlı'nın askeri gücünü zayıflatmış ve reformların uygulanmasını zorlaştırmıştır. Ayrıca, Avrupa devletlerinin Osmanlı üzerindeki nüfuz mücadeleleri, iç karışıklıkları daha da derinleştirmiştir (Shaw, 1971). Dış baskılar, Osmanlı İmparatorluğu'nun reform çabalarını sekteye uğratmıştır. Selim'in modernleşme çabaları, dış politikada yaşanan sorunlar ve savaşlar nedeniyle istenen başarıyı elde edememiştir. Bu durum, Osmanlı'nın iç ve dış dengelerini korumakta zorlandığı bir dönemi yansıtmaktadır.
Tahttan İndirilmesi ve Ölümü
III. Selim'in tahttan indirilmesi, Osmanlı İmparatorluğu'nda Nizam-ı Cedid reformlarına karşı oluşan geniş çaplı direnişin ve iç siyasi çekişmelerin bir sonucudur. Bu süreç, Osmanlı tarihinde önemli ve trajik bir dönemi işaret eder. 1807 yılında, Kabakçı Mustafa adlı bir Yeniçeri önderliğinde İstanbul'da büyük bir isyan patlak verdi. Bu isyan, Nizam-ı Cedid reformlarına ve Selim'in reformcu politikalarına karşı bir ayaklanmaydı. İsyancılar, Nizam-ı Cedid birliklerinin dağıtılmasını ve reformların durdurulmasını talep ettiler.
Kabakçı Mustafa İsyanı'nın büyümesiyle birlikte, III. Selim büyük bir baskı altına girdi. İsyancılar, sarayı kuşatarak padişahın tahttan indirilmesini talep ettiler. Bu süreçte, III. Selim'in reformlarına karşı olan devlet içindeki bazı gruplar ve bürokratlar da isyancıları destekledi. Sonunda, 29 Mayıs 1807 tarihinde III. Selim, isyanın ve baskıların artması sonucu tahttan indirildi. III. Selim'in tahttan indirilmesinden sonra, onun yerine kuzeni IV. Mustafa tahta çıkarıldı. IV. Mustafa, III. Selim'in reformlarına son vererek, isyancılarla uzlaşmaya çalıştı. Ancak, IV. Mustafa'nın saltanatı da uzun sürmedi ve 1808 yılında II. Mahmud tarafından tahttan indirildi.
III. Selim, tahttan indirildikten sonra Topkapı Sarayı'nda hapsedildi. 1808 yılında, Alemdar Mustafa Paşa'nın liderliğindeki reformcu bir grup, III. Selim'i tekrar tahta çıkarmak amacıyla bir darbe girişiminde bulundu. Ancak, bu girişim başarısız oldu ve isyancılar saraya girdiğinde III. Selim öldürüldü. Ölümü, Osmanlı İmparatorluğu'nun tarihindeki önemli trajik olaylardan biridir.
Sonuç
III. Selim dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme çabalarının hız kazandığı, ancak aynı zamanda büyük zorluklarla karşılaştığı bir dönemdir. Selim'in reformları, Osmanlı İmparatorluğu'nun askeri, idari ve mali yapısında köklü değişiklikler yapmayı hedeflemiş ve bu doğrultuda önemli adımlar atılmıştır. Ancak, iç ve dış dirençler, bu reformların tam anlamıyla hayata geçirilmesini zorlaştırmıştır. Selim'in mûsıkî alanındaki katkıları ise, Türk mûsıkîsinin gelişiminde önemli bir yer tutmaktadır. Bu dönemin incelenmesi, Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme sürecini ve karşılaşılan zorlukları anlamak açısından büyük önem taşımaktadır.
Seçilmiş Kaynakça
Danacı, A., & Danacı -yıldız, A. (2008). III. Selim’in Katilleri. Osmanlı Araştırmaları, 31(31), 55-92.
Koç, F. (2011). Sultan III. Selim Hân’ın Terkîb Ettiği Türk Mûsıkîsi Makamlarının İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 79-100. https://doi.org/10.1501/sbeder_0000000035
Ortaylı, İ. (1980). STANFORD J. SHAW, Between Old and New, The Ottoman Empire under Sultan Selim III. Harvard Univ. Press. Cambridge Mass. 1971. (A IV - 1247). [Kitap Tanıtımı]. BELLETEN, 44(176), 768-769.
Özkaya, Y. (1963). III. Selim Devrinde Nizam-I Cedidin Anadolu’da Karşılaştığı Zorluklar. Tarih Araştırmaları Dergisi, 1(1), 147-156. https://doi.org/10.1501/Tarar_0000000311
Sezer Feyzioğlu, H. (2016). III. Selim Dönemi’nde Humbaracı Ocağı’nda yapılan düzenlemeler. Tarih Araştırmaları Dergisi, 35(60), 141-156. https://doi.org/10.1501/Tarar_0000000646
Uzunçarşılı, İ. H. (1975). Sultan III. Selim ve Koca Yusuf Paşa. Belleten, 39(154), 233-256.
Uzunçarşılı, İ. H. (1938). Selim III'ün Veliaht iken Fransa Kralı XVI. Louis ile Muhabereleri. Belleten, 2, 191-246.
Cezar, Y. (2011). Osmanlı Devleti’nin Malî Kurumlarından Tersane-i Âmire Hazinesi ve Defterdarlığı’nın 1805 Tarihli Kuruluş Yasası ve Eki. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 41(1-4).
Devamı için blogumuzu ziyaret edebilir; yeni eklenen yazılardan haberdar olmak için ücretsiz mail bültenimize abone olabilirsiniz 👉🏻 tarihland-iniz.substack.com